خاطرات طنز والیبالی8

در هواپیما در حال رفتن به اینچئون
مجتبی و فرهاد کنار هم نشستن و سعید و سید روبروشون که سعید کنار پنجره هواپیماس و سااکته و تو خودشه.
امیر:خب،اینم از این،چقدر زود تموم شدااااا������
میلاد:آقا من فکر میکردم میریم رو سکو هااااا������☺️
مجتبی:پس هم تو فکر کردی که نرفتیم رو سکو،آقاجون تو فکر نکن،نکن فکر������������������������
سید:میلاد داداش بی زحمت به طلای اینچئون و نقره و کلا مدال آوردن تو اینچئون هم فکر نکن������������
میلاد:باشه آقاجون باشه،بشکنه این دست که نمک نداره ،بشکنه،خوبه تو بازی اخر من آبروتونو خریدم������������
مجتبی:نخر تو آبرو هم نخر تو هیچکار نکن������������
میلاد:مجتبی یه چیز میگم بهتااااا������امیر:مجتبی مسلط باش به اعصابت،چرا الکی گیر میدی به بچه؟!������
فرهاد:راس میگه مجی چته تو چرا الکی گیر میدی به همه������
مجتبی یهو گوشیش رو پرت میکنه تو بغل سعید که داره از هواپیما بیرون رونگاه میکنه و شدیدا در فکره !!! و با داد میگه : من میخوام برگردم خونه !������������������
سعید میپره بالا و گوشیو میگیره تو دستشو و میگه :چرا اینجوری میکنی؟میخوای بری خونه که برو به من چه !چرا هرچی میشه به من میگین ؟چرا هر وقت ناراحتین تو دل من خالی میکنین؟
چرا غم و غصه هاتون مال منه خوشی هاتون مال یکی دیگه؟!������������������������������������
سید:بمیرم سعید داداش انقد دلت از ما پر بود ؟!!! بعد رو به مجتبی با عصبانیت : خب کور شده راس میگه دیگه،به این چه که تو میخوای بری خونه������������
میلاد : آخی...سعید اتفاقا الان من فکر کردم نکنه کاپی ناراحته از چیزی..
سید یهو نگاش میخکوب میشه رو میلاد و میگه: پس کار تو بوده!������������سعیدچون میلاد بهش فکر کرده یه افسردگی رو افتادی حتما..������������
شهرام که صندلیش پشت سعیده از پشت دستشو میکنه تو موهای سعید و میریزه به هم و میگه نشنوم کاپیتانمون ناراحته...������������
سعید رو به سید : مریضی ؟چرا الکی حرف در میاری؟������������������
سید:سعید به خودت شک داری داداشا،حرف چیه،اگه حرفی هست خودت بگو،بگو ما رفیقاتیم،حلش میکنیم������������������
مجتبی:ای خدااااا من حالم گرفتس اینا به این گیر دادن آخه مظلومیت تا چه حد������������������������
امیر از پشت ،صورت سعید رو میگیره و به سمت خودش میکنه و میگه :نگاه منو سعید ..نگاه...نه ..این چشا میگه که یه چیزیشه.چی شده ؟؟
سعید هیچی نمیگه و بیرونو نگاه میکنه...
شهرام:سعید جدی چیزی شده؟������
در همین موقع هواپیما شروع به نوسان میکنه و هی تکون میخوره
سعید خودشو جمع میکنه و میگه:چرا همچین میشه این؟������������
هواپیما همینجور در حال نوسانه
شهرام:چرا اینجوری میکنه خلبانه؟
امیر:یا ابولفضل،فک کنم یه خبریه������������������������������
همین موقع یکی از مهماندارا میاد جلوی هواپیما و به انگلیسی میگه:مسافرین محترم لطفا آرامش خود را حفظ کنید ،روی صندلی خود بنشینید و کمربند های خود را ببندید
فرهاد:غلط نکنم داریم سقوط میکنیم������������������
هواپیما بیشتر تکون میخوره
سید رو به سعید میکنه و با داد میگه:من نمیخوااااام سعییید .نمیخوااام به این زووودی بمیییرم������������������،بعد رو به بالا نگاه میکنه و میگه:خدایا من هنوز زن نگرفتم خدا،خدا من آرزوی دیدن بچمو دارم ������������������
شهرام روبه سید:ااااا انقدر حرف نزن،بعد با حالت ترس رو میکنه به سعیدو میگه:سعید داداش جون عزیزت این دم آخری قبل از مرگ هم یه کاری واسه ما بکن������������������
سعید در حالی که هم ترسیده هم میخواد وانمود کنه که نترسیده میگه: هییییس،من چیکار کنم؟درسته باهوشم ولی دیگه هواپیما روندن که بلد نیستم .جدی جدی چرا اینجوری میشه؟������������������
نوسان هواپیما بیشتر میشه
مجتبی:گوشیش که رو پای سعیده رو برمیداره و رو به آسمون میگه:خدایا یه ۲۰ دیقه بهمون مهلت بده برا آخرین بار صدا زنمونو بشنویم حداقل������������������������������
سید:اوووووو بترکی ۲۰دیقه؟!؟!؟!������������خوبه فقط میخوای صداشو بشنوی
مجتبی اصلا همش تقصیر توئه،از بس گفتی من میخوام برم خونه،خدا گفت حالا میبرمت خونه ی ابدیت������������
همین موقع میلاد با حالت معصومانه ای میگه:خدایا آخه چرا این هواپیما؟!چرا ماها؟!خدایا من هنوز ربع قرن از عمرمم نگذشته،خدایا اگه دوست نداری من بهترین والیبالیست دنیا بشم خب نمیشم اشکال نداره،اصلا خدا اگه مارو نجات دادی از والیبال خدافظی میکنم���������������������������������������� ��������
امیر: میلاد یعنی اعتماد به نفست تو حلقم داداش������������
مهدی:اگه فقط برای چند لحظه شماها ساکت بشین ،میفهمیم زنده میمونیم یا نه...������������