گل های صورتی

یه کیبرد دخترونه

خخخخخخ

حیف نون زبونش تو عابر بانک گیر میکنه

میبرنش بیمارستان

ازش میپرسن زبونت تو عابربانک چیکار میکرد؟

میگه کارتمو وارد کردم گفت زبان خود را وارد کنید

*********

دو توصیه :

١- هیچوقت به انتخابهای همسرتان نخندید؛

شما یکی از آنها هستید!

٢- هیچوقت به انتخابهای خودتان افتخار نکنید

همسرتان یکی از آنهاست!

**********

ده دقیقه آخر امتحان

.

.

.

زمان تغییر دادن جواب های درست به جواب های غلط

**********

خداییش دقت کردین چن وقته آمار دزدی از منازل به شدت کاهش یافته

چون تو هر خونه ای دو سه نفر تو لاین تا صبح بیدارن

**********

اینم یه کاردستی قشنگ

عکس نوشته های عاشقانه و پرمفهوم

شعر طنز

در مذمت  استفاده بی رویه و غیر منظقی از تلفن همراه و شبکه های اجتماعی آنلاین.

عمر خود را پای بازی باختیم/ زندگی های مجازی ساختیم

گرچه از گوشی شدیدا خسته ایم/ ما به نت آلاتمان وابسته ایم

زندگی مان را مجازی زیستیم/ در حقیقت هیچ چیزی نیستیم

چت نمودم در ترافیکِ شدید/ تا ترافیکِ نت من ته کشید

«ما چو مرغانی حریص و بی نوا»/ در کف نت مانده ایم آه ای خدا

ای خدا جانم، مده این قدر گیر/ جان بگیر از من، ولی نت را مگیر

نور چشمانم! چراغ وای فای!/ وای بر هر جای بی نت، وای وای

در گروهم یک مدیر لایقم/ چون که شادی می‌گذارم لای غم

فیلتر و سانسور و قیچی چون بد است/ در قوانین گروهم آمده است:

«هیچ آدابی و ترتیبی مجوی/ هرچه می خواهد دل تنگت بگوی»

چت بکن با هرکه در دافان سر است/ «این خطا از صد ثواب والاتر است!»

شِیر کن هر مطلبم را زود زود/ شعر و عکس و متن من را، پس درود-

-بر نژاد آریایی‌ ات عزیز/ پست من را این ور و آن ور بریز

در اینستا من دلم از غم شکست/ وزن شعرم از غمش در هم شکست

من هوادار هنرمندی شدم/ کز کرامات عجیبش بی خودم:

مانکنی، سیمین تنی، دل آهنی/

ون یو واچ هِر، ویل سِی ( when you watch her,will say) الله توت منی!

دائما می گویم: ای اِندالخفن/ فالورهایت از اینجا تا پکن

پُست هایت پشت پَستان خم کند/ پشتِ مویت روی آنان کم کند

منتقد که خورده نقدت می کند/ دارد اینگونه حسادت می کند

تا که هرجایش بسوزد هی بگو / بغبغو آی بغبغو آی بغبغو

منتقد گر باز الحاحی کند/ چاکرت هرچه در او خواهی کند

ای جگر، عشق تو دل را کند، خورد/ قلوه ام با معده ام پیوند خورد

ما ببو هستیم و تو اسطوره ای/ما یخیم اما تو هاتی، کوره ای

…بگذریم از این من بی فکرمان/ این من اسطوره ساز و قهرمان

گرمی هر خانه کم کم سرد شد/ رنگ دنیا رفته رفته زرد شد

از قطار زندگی جا مانده ایم/در میان جمع تنها مانده ایم

ما خودی برتر از این خود داشتیم/ خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

صابر قدیمی

داستان کوتاه امتحان عشق

*خواهش میکنم بخونید، خیلی قشنگه.*

” جان بلانکارد ” از روی نیمکت برخاست

لباس ارتشی اش را مرتب کرد و به تماشای انبوه مردم که راه خود را از میان ایستگاه بزرگ مرکزی پیش می گرفتند مشغول شد .

او به دنبال دختری می گشت که چهره او را هرگز ندیده بود اما قلبش را می شناخت

دختری با یک گل سرخ .

از سیزده ماه پیش دلبستگی‌اش به او آغاز شده بود.

از یک کتابخانه مرکزی در فلوریدا, با برداشتن کتابی از قفسه ناگهان خود را شیفته و مسحور یافته بود

اما نه شیفته کلمات کتاب بلکه شیفته یادداشتهایی با مداد, که در حاشیه صفحات آن به چشم می‌خورد

دست خطی لطیف که بازتابی از ذهنی هوشیار و درون بین و باطنی ژرف داشت

در صفحه اول ” جان” توانست نام صاحب کتاب را بیابد: “دوشیزه هالیس می نل” .

با اندکی جست و جو و صرف وقت او توانست نشانی دوشیزه هالیس را پیدا کند.

” جان ” برای او نامه ای نوشت و ضمن معرفی خود از او درخواست کرد که به نامه نگاری با او بپردازد .

روز بعد جان سوار کشتی شد تا برای خدمت در جنگ جهانی دوم عازم شود.

در طول یکسال و یک ماه پس از آن , آن دو به تدریج با مکاتبه و نامه نگاری به شناخت یکدیگر پرداختند .

هر نامه همچون دانه ای بود که بر خاک قلبی حاصلخیز فرو می افتاد و به تدریج عشق شروع به جوانه زدن کرد .

” جان ” درخواست عکس کرد ولی با مخالفت ” میس هالیس ” روبه رو شد .

به نظر هالیس اگر ” جان ” قلبا به او توجه داشت دیگر شکل ظاهری اش نمی توانست برای او چندان با اهمیت باشد .

ولی سرانجام روز بازگشت ” جان ” فرارسید آن ها قرار نخستین ملاقات خود را گذاشتند : ۷ بعد الظهر در ایستگاه مرکزی نیویورک .

هالیس نوشته بود : تو مرا خواهی شناخت از روی گل سرخی که بر کلاهم خواهم گذاشت .

بنابراین راس ساعت ۷ بعدالظهر ” جان ” به دنبال دختری می گشت که

قلبش را سخت دوست می داشت اما چهره اش را هرگز ندیده بود .

ادامه ماجرا را از زبان خود جان بشنوید :

” زن جوانی داشت به سمت من می‌آمد, بلند قامت و خوش اندام

موهای طلایی‌اش در حلقه‌های زیبا کنار گوش‌های ظریفش جمع شده بود

چشمان آبی رنگش به رنگ آبی گل ها بود

و در لباس سبز روشنش به بهاری می مانست که جان گرفته باشد

من بی اراده به سمت او قدم برداشتم , کاملا بدون توجه به این که او آن نشان گل سرخ را بر روی کلاهش ندارد .

اندکی به او نزدیک شدم . لب هایش با لبخند پرشوری از هم گشوده شد

اما به آهستگی گفت ” ممکن است اجازه دهید عبور کنم ؟ ”

بی‌اختیار یک قدم دیگر به او نزدیک شدم ودر این حال میس هالیس را دیدم .

تقریبا پشت سر آن دختر ایستاده بود زنی حدودا ۴۰ ساله با موهای خاکستری رنگ که در زیر کلاهش جمع شده بود .

اندکی چاق بود و مچ پایش نسبتا کلفتش توی کفش های بدون پاشنه جا گرفته بودند

دختر سبز پوش از من دور می شد , من احساس کردم که بر سر یک دوراهی قرارگرفته ام .

از طرفی شوق وتمنایی عجیب مرا به سمت آن دختر سبز پوش فرا میخواند

و از سویی علاقه ای عمیق به زنی که روحش مرا به معنای واقعی کلمه مسحور کرده بود به ماندن دعوتم می کرد .

او آن جا ایستاده بود با صورت رنگ پریده و چروکیده اش که بسیار آرام و موقر به نظر می رسید

وچشمانی خاکستری و گرم که از مهربانی می درخشید .

دیگر به خود تردید راه ندادم .

کتاب جلد چرمی آبی رنگی در دست داشتم که در واقع نشان معرفی من به حساب می آمد

از همان لحظه فهمیدم که دیگر عشقی در کار نخواهد بود

اما چیزی به دست آورده بودم که ارزشش حتی از عشق بیشتر بود

دوستی گرانبهایی که می توانستم همیشه به آن افتخار کنم .

به نشانه احترام و سلام خم شدم و کتاب را برای معرفی خود به سوی او دراز کردم .

با این وجود وقتی شروع به صحبت کردم از تلخی ناشی از تاثری که در کلامم بود متحیر شدم .

من ” جان بلانکارد” هستم و شما هم باید دوشیزه می نل باشید .

از ملاقات شما بسیار خوشحالم .

ممکن است دعوت مرا به شام بپذیرید؟

چهره آن زن با تبسمی شکیبا از هم گشوده شد

و به آرامی گفت: فرزندم من اصلا متوجه نمی‌شوم!

ولی آن خانم جوان که لباس سبز به تن داشت و هم اکنون از کنار ما گذشت

از من خواست که این گل سرخ را روی کلاهم بگذارم و گفت اگر شما مرا به شام دعوت کردید باید به شما بگویم که

او در رستوران بزرگ آن طرف خیابان منتظر شماست .

او گفت که این فقط یک امتحان است !

رفــاقـــت

ﻣﺎ ﺧَـــــﺮﺍﺏ ِ ﺭﻓـــــــﻴﻖ ﺑﻮﺩﻳــــــــــــــــــــﻢ

ﻏﺎﻓِــــــﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨـــــﻜﻪ

ﺭﻓــــﻴﻖ ﺗـــﻮ ﻓﻜـــــﺮ ِ ﺧَـــﺮﺍﺏ ﻛــﺮﺩﻥ ِ " ﻣـــﺎ

چقـــבر پشــیمونــــــیم از رفــاقـــت بــــا פֿــــیلیا

باز نشر کنید و چندین بار بخوانید.

قهرم

عکس نوشته ی خنده دار

داستان عاشقانه موسی مندلسون و دختر زیبا

موسی مندلسون آهنگساز شهیر آلمانی، انسانی زشت و عجیب الخلقه بود. قدّی بسیار کوتاه و قوزی بد شکل بر پشت داشت. روزی در هامبورگ با تاجری آشنا شد که دختری بسیار زیبا و دوست داشتنی به نام فرمتژه داشت. موسی در کمال ناامیدی، عاشق آن دختر شد، ولی فرمتژه از ظاهر و هیکل او منزجر بود. زمانی که قرار شد موسی به شهر خود بازگردد، آخرین شجاعتش را به کار گرفت تا به اتاق دختر برود و از آخرین فرصت برای گفتگو با او استفاده کند.

فرمتژه به حقیقت از زیبایی، به فرشته ها شباهت داشت، ولی ابداً به موسی نگاه نکرد و قلب موسی از اندوه به درد آمد. موسی پس از آن که تلاش فراوان کرد تا صحبت کند، با شرمساری پرسید : آیا می دانید که عقد انسانها در آسمان بسته می شود؟!

دختر در حالی که هنوز به کف اتاق نگاه می کرد گفت : بله، شما چه عقیده ای دارید؟ موسی گفت: من معتقدم که خداوند در لحظه تولد هر پسری مقرر می کند که او با کدام دختر ازدواج کند. هنگامی که من به دنیا آمدم، عروس آینده ام را به من نشان دادند و خداوند به من گفت: همسر تو گوژپشت خواهد بود!

درست همان جا و همان موقع من از ته دل فریاد برآوردم و گفتم: خداوندا! گوژپشت بودن برای یک زن فاجعه است. لطفاً آن قوز را به من بده و هر چی زیبایی است به او عطا کن! فرمتژه سرش را بلند کرد و خیره به او نگریست و از تصور چنین واقعه ای بر خود لرزید. او سال های سال همسر فداکار موسی مندلسون بود!

بسم الله

همین و بس

فراموش کردنت خیلی سخته

فقط برای تو

زندگی همه ما

لباس

من عاشق همشونم

کدومش؟؟

 کدومش؟؟

ردیف پایینی.اولی از سمت چپ

کلکسیون کفشای من.خخخخ